مقدمه: اگر چه ایجاد فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی (Nasal continuous positive airway pressure یا NCPAP) در درمان نوزادان مبتلا به سندروم زجر تنفسی یک روش غیر تهاجمی و موثر است، اما بعضی عوارض مثل آسیب به تیغه بینی و عدم تحمل تجهیزات لازم برای برقراری این روش در نوزادان دیده شده است. هدف ما در این مطالعه، ارزیابی تاثیر و ایمنی روش کانولای بینی با جریان بالای گرم و مرطوب (High flow nasal cannula یا HFNC) در مقایسه با فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی در درمان نوزادان نارس با سندروم زجر تنفسی بود.روش ها: تعداد 70 نوزاد نارس با سن حاملگی 30 تا 35 هفته مبتلا به سندروم زجر تنفسی در بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشتی (از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان) به صورت تصادفی انتخاب و به 2 گروه تقسیم شدند. گروه اول از بدو تولد فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی دریافت کردند و این روش تا بهبود زجر تنفسی و بر طرف شدن نیاز به اکسیژن ادامه پیدا کرد (گروه NCPAP) و گروه دوم برای 24 ساعت اول فشار مثبت مداوم راه هوایی دریافت کردند و سپس تحت روش کانولای بینی با جریان بالای گرم و مرطوب قرار گرفتند تا زمانی که زجر تنفسی و نیاز به اکسیژن بر طرف گردید (گروه HFNC). دو گروه از نظر مرگ و میر و ناخوشی هایی مثل آنتروکولیت نکروزان، باز بودن مجرای شریانی، خون ریزی داخل بطنی، بیماری مزمن ریه، پنوموتوراکس، خون ریزی ریوی، آپنه، سپسیس، طول مدت بستری، زمان لازم برای کامل شدن تغذیه دهانی و طول مدت نیاز به اکسیژن مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11 با یکدیگر مقایسه گردیدند. مقدار P کمتر از 0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تفاوتی در میزان مرگ و میر، طول مدت بستری، زمان لازم برای بهبود زجر تنفسی، آنتروکولیت نکروزان، خون ریزی داخل بطنی، بیماری مزمن ریه، پنوموتوراکس، خون ریزی ریه، آپنه، سپسیس، زمان لازم برای تکمیل تغذیه دهانی بین دو گروه مورد مطالعه، دیده نشد. در طی مطالعه، نوزادان گروه HFNC در معاینه، مخاط بینی طبیعی تری داشتند (0.0001>P). طبق نظر پرستاران به کار بردن روش HFNC از روش فشار NCPAP راحت تر بود (0.0001>P).نتیجه گیری: روش HFNC در درمان نوزادان نارس (با سن حاملگی بیشتر از 30 هفته) مبتلا به سندروم زجر تنفسی، بعد از 24 ساعت از شروع درمان با NCPAP به اندازه روش NCPAP به تنهایی موثر است. به علاوه، به کاربردن روش HFNC آسان تر از NCPAP بوده است و همچنین مخاط بینی نیز آسیب ندیده و به صورت طبیعی حفظ می شوند.

سازه های کانال با تنگ شدگی جانبی یکی از سازه های متداول اندازه گیری دبی در کانال های روباز هستند. با توجه به سه بعدی بودن جریان استخراج منحنی سنجه-دبی این سازه ها با استفاده از مدل فیزیکی و یا مدل های سه بعدی انجام می شود. استفاده از این مدلها نیاز به صرف زمان و هزینه قابل توجه دارد. معادلات بوسینسک که در سال های اخیر با در نظر گرفتن انحنا و شیب خط جریان استخراج شده اند، دارای درستی بالایی در پیش بینی خصوصیات هیدرولیکی سازه های با تغییر ارتفاع بستر کانال می باشند. در این مقاله معادلات بوسینسک برای تنگ شدگی جانبی کانال مستطیلی توسعه پیدا کرده است. معادلات به دست آمده برای استخراج منحنی سنجه دبی در سازه پارشال فلوم و پیش بینی پروفیل سطح آب در فلوم Khafagi به کار رفته است. مقایسه نتایج آزمایشگاهی با معادلات حاکی از درستی قابل قبول این معادلات در پیش بینی پروفیل سطح آب و منحنی سنجه دبی در سازه های با تنگ شدگی جانبی و برآمدگی بستر را دارد. همچنین یک بعدی بودن این معادلات باعث کاهش زمان مورد نیاز اجرا نسبت به مدل سه بعدی FlOW3D شده است.

در این مطالعه، خواص هندسی، ثقلی و اصطکاکی چهار واریته کانولای متداول در ایران (به نامهای اس ال ام، هایولا، اکاپی و اورینت) با میانگین رطوبتی 6.5% مورد بررسی قرار گرفت. خواص هندسی و ثقلی شامل: طول و قطر دانه، میانگین هندسی قطر، ضریب کرویت، وزن هزار دانه، حجم، دانسیته واقعی، دانسیته توده ای و تخلخل بودند. نتایج نشان داده است که دامنه طول دانه ها از 1.925 تا 2.153 میلی متر، دامنه قطر دانه ها 1.541 تا 1.93 میلی متر، حداکثر میانگین هندسی قطر 2 میلی متر در واریته هایولا و حداقل آن 1.669 میلی متر در واریته اس ال ام، حداکثر ضریب کرویت 0.93 در واریته هایولا و حداقل آن 0.85 در واریته اس ال ام، وزن هزار دانه از 3.06 تا 4.07 گرم، دامنه حجم از 2.34 تا 3.25 میلی متر مکعب در واریته های اورینت و هایولا، دانسیته واقعی از 1156 تا 1302 کیلوگرم بر متر مکعب در واریته های اکاپی و اورینت، دانسیته توده ای از 710.92 تا 738.79 کیلوگرم بر متر مکعب در واریته های هایولا و اس ال ام و تخلخل بین 37% تا 44.2% در واریته های اکاپی و هایولا می باشد. هم چنین در این پژوهش خواص اصطکاکی دانه کانولا شامل زاویه های ریپوز پر کردن و تخلیه و ضریب اصطکاک استاتیکی روی پنج سطح اصطکاکی (شامل آهن گالوانیزه، شیشه، فایبرگلاس، لاستیک و تخته سه لا) اندازه گیری شدند. زاویه های ریپوز پر کردن و تخلیه به ترتیب در دامنه 28.54-27.88 درجه و 27.60-25.48 درجه به دست آمدند و در کلیه واریته ها بیشترین ضریب اصطکاک مربوط به سطح لاستیکی و کمترین آن مربوط به شیشه بود.

در مقاله حاضر، روشی به منظور بررسی امکان وقوع تراک در جریان های با سرعت زیاد مبتنی بر داده های تجربی موجود ارائه می‎شود. به این منظور جنبه های مختلفی از مساله که با استفاده از شرایط مورد نیاز برای وقوع موج تراک بدست می آیند مورد ارزیابی قرار گرفت. این موارد عبارتند از: محدوده تراک پذیری مخلوط و اثر افزودنی های خنثی، نوع انسداد، هندسه و ابعاد، نوع آغازش شامل آغازش مستقیم و آغازش آرام، و ویژگی های خاص مخلوط نظیر فشار، دما و سرعت. نمونه اطلاعات موجود در هر یک از موارد فوق و نحوه استفاده از آن ها برای تحلیل مساله مورد نظر ارائه شد. این روش به طور خاص در تخلیه یک جت مافوق صوت حاوی هیدروژن، در اتمسفر هوا در سه حالت مختلف کارکرد اعمال شد. در هر سه حالت مشخص شد که محدوده خطر از نظر نسبت هوا به سوخت در ناحیه 2 الی 8 متری دهانه خروجی قرار دارد. از طرفی در روند بررسی داده های تجربی موجود مشخص شد که وجود بخار آب (افزودنی موجود در مخلوط) باعث کاسته شدن احتمال وقوع تراک می شود و طبق نتایج موجود بیشترین درصد بخار آب مجاز برای تراک پذیر بودن مخلوط 30% تعیین شده است. با توجه به درصد بالای بخار آب موجود در محدوده خطر مشخص شد که این ناحیه تراک پذیر نیست.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پیش بینی جریان رودخانه به منظور فعالیت های مرتبط با برنامه ریزی و بهره برداری منابع آب لازم و ضروری است. عملکرد دو الگوی هوشمند شامل فازی-عصبی تطبیقی (مبتنی بر روش افراز شبکه) و برنامه ریزی بیان ژن در پیش بینی جریان رودخانه بررسی شد. 21 سال رواناب ماهانه دو ایستگاه صفاخانه واقع بر روی رودخانه ساروق چای و سنته واقع بر رودخانه خرخره چای در حوضه آبریز زرینه رود استفاده شد. اثرات تناوبی و فصلی جریانات ماهانه در این تحقیق بر روی عملکرد الگوها ارزیابی شد. با در نظر گرفتن ضریب فصلی در الگوی برنامه ریزی بیان ژن مقدار آماره ضریب تعیین به ازای بهترین الگو به میزان 0.19 و 0.25 به ترتیب برای ایستگاه های صفاخانه و سنته افزایش یافت. همچنین عملکرد دو الگوی فوق برای پیش بینی جریان با داده های ایستگاه مجاور نیز بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که هر دو روش فازی-عصبی و برنامه ریزی بیان ژن می توانند به طور موفقیت آمیزی برای پیش بینی رواناب ماهانه رودخانه استفاده شوند. در این حالت مقدار آماره ریشه میانگین مربعات خطا با به کارگیری بهترین ترکیب ورودی برای الگوهای فازی-عصبی تطبیقی و برنامه ریزی بیان ژن به ترتیب برابر 4.88 و 4.89 به دست آمد. اما الگوی برنامه ریزی بیان ژن به دلیل ارائه رابطه ریاضی حاکم بر مساله مورد بررسی نسبت به الگوی فازی عصبی تطبیقی برتری دارد.